Perfectionistische Orde

Alhoewel ik inmiddels in Nieuw Zeeland ben geland, toch nog even een terugblik op Japan. Tokio, wat een stad. Ik wist dat Japanners bekend staan om hun netheid en structuur, maar ik kan nu bevestigen dat er sprake is van Perfectionistische Orde (ja met hoofdletters). Dat moet ook wel in een metropool met bijna 9 miljoen inwoners, en als je de deelgemeenten meetelt zelfs 36,5 miljoen... in 1 stad!

Het metronetwerk, waar je sowieso een univeristaire studie voor gevolgd moet hebben wil je de plattegrond begrijpen, is gigantisch, maar super gestructureerd. Elke metro rijdt elke vier minuten. Mensen staan keurig in de op de grond getekende vakken opgesteld, rij 1, 2,3 etc zodat de uitgang vrijblijft en iedereen netjes op zn beurt wacht bij het instappen. Als je ergens in een cafe gaat zitten, mag je je tas (en hondje) zeker niet op de grond zetten, maar in de speciaal daarvoor bestemde mandjes. Bij het boodschappen doen zijn er drie mensen die je helpen: no. 1 haalt alles uit je karretje en legt het in strikte rangschikking klaar om te scannen, no.2 is de cassière die alles volgens deze orde scant en no.3 pakt alles in van zwaar naar licht, zo efficiënt mogelijk.

Het kruispunt in de wijk Shibuja is een van de drukste in de stad. Maar ook hier geen chaos. Net zo strak zijn de vele mannen in pak, de Japanse tuinen en architectuur. De tuinen worden onderhouden met een nagelknipschaar, zo lijkt t tenminste. Er zijn altijd mensen aan het vegen en schoonmaken, vaak ook ouderen. Dat viel sowieso op; op t vliegveld leken ze wel het hele bejaardentehuis werk te verschaffen. Maar iedereen lijkt graag een steentje bij te dragen. Japanners zijn heel vriendelijk, ook al verstaan ze geen woord van wat je zegt, ze blijven vriendelijk lachen en knikken en Japans praten. 

Nu is er wel een jongere generatie die compleet los gaat, vooral in de wijk Harajuku. In plaats van de plateauteenslippers met bijbehorende sokken met snee (ja voor alles hebben die Japanners iets slims bedacht), gaan de jongeren hier gekleed in de meest bizarre outfits in ‘fantasy-style’. Groen haar, netpanty’s, gothic makeup of mickeymousehaarbanden, niks is te gek. En iets eten of drinken gebeurt daar in het dierencafé, monstercafé of robotcafé, met zes kleuren spaghetti of regenboogtaarten. 

Dus ik stuiterde door de warmte, met mijn broek opgestroopt tot op mijn knieën. Gelukkig vielen mijn megamelkflessen niet zo op tussen de vele vrouwen met witte panty’s en sokken, hartstikke hip daar!

.